Gedichten van Albertine

  Als de zon aan kracht verliest Golven langzaam breken Wind verandert in een bries Jaren worden weken   Als helderblauw in grijs vervaagt Spraak niet meer kan spreken Een vogel zijn zang verliest Verandert heden in verleden   Schilderij gemaakt door Rosalien

13-08-2003 — 10-12-2016 Lieve Rocky, Het besef kostte tijd langzaam dringt het tot me door ik ben je echt kwijt… Wat was je toch een droppie met je lieve onschuldige koppie Jouw oogjes..altijd volgden ze mij je ontroerde me, maakte me blij nooit was ik overbodig een arm om je heen, had je zo nodig […]

Bedankt lieve oma voor wie u was voor de liefde en steun die wij mochten ontvangen voor de twinkeling in uw ogen de tijd van toen is voorbij gevlogen het was moeilijk u te zien lijden herinneringen dwalen af naar vroegere tijden nu was het onze tijd om er voor u te kunnen zijn om […]

Mensen komen in je leven sommige blijven anderen passeren even elk contact heeft een reden maar je zou soms wensen dat die ene was gebleven gewoon omdat het goed voelt en diegene begrijpt zonder veel woorden wat je bedoelt maar mensen blijven komen en gaan soms spijtig uit mijn ooghoek pink ik weg een traan….

Sluit je ogen maar je mag nu gaan het is volbracht het is klaar Je leven is geleefd zwaar was je laatste strijd rust nu maar uit ga maar, het is jouw tijd

Eenzaam en alleen zit een meisje verlaten aan het water op een steen gedachten malen met voorbedachte rade ging ze op pad ze is gaan dwalen ver weg van de stad haar kin rustend in haar handen ze heeft het wel gehad ze wil niet meer de zin van het leven betekend niets meer tranen […]

Soms zijn er van die momenten dat je je eenzaam voelt gedachten malen door je hoofd je voelt je leeg en lusteloos een traan rolt langzaam naar benee het besef van gemis trekt door je heen even niet op deze wereld in gedachten reis ik met jou mee

Lieflijk kind gedragen op handen door de wind je hartje zo rein een donzig zacht wolkje ontvangt jou met liefde voor eeuwig gelukkig en bemind mijn lief klein engelenkind