Gedichten van Albertine

Archive for januari, 2009

31
jan

Zon

Wonderlijke pracht schijn met al je kracht straal als een streling warm en zacht mijn wangen kus me omhels me met liefde dat is waar ik naar verlang ik heb je zo nodig

29
jan

Valentijn

Gedachten malen sinds de dag dat jij mij liet stralen ik was wat onzeker maar desondanks werd ik steeds weker je bleef maar spoken in mijn blonde koppie maar lieve schat ik vind je een droppie kan je niet weerstaan en niet wachten tot je mij kust en je handen zacht strelend over mijn lichaam […]

28
jan

Voor de laatste keer….

Zes lange jaren moest je enkel puppy’s baren alleen wat kranten op ijzig beton je situatie loog er niet om het is nu voorbij je liefdeloze leven veilig bij mij je hoeft niet meer te beven helaas was je zwanger maar nu voor de laatste keer en mag je genieten des te meer van je […]

24
jan

Zonsopgang

Een prachtige gloed van warme kleuren verrijkt mijn aanzicht deze morgen oranje-rood doorbreekt de nacht het ochtendgloren heeft me in zijn macht vogelgezang klinkt zacht in mijn oren een nieuwe dag is geboren

22
jan

Parel

Fraaie schittering van pure schoonheid oogverblindend staar ik naar jouw rustgevende kleuren zeldzaam mooie diamant mijn hart staat even stil glanzend sieraad zuiver, zo prachtig een traan van geluk ontsnapt aan mijn oog wanneer ik jou aanzie jij bent werkelijk briljant

20
jan

Hoe moet ik verder……

Gedachten dwalen door niemandsland ik krimp ineen pijn is wat ik voel Teleurgesteld, uitgeteld hoe moet ik verder om eerlijk te zijn ik weet het niet moe en leeggezogen een traan ontsnapt ik voel me beroofd muizenissen in mijn hoofd sta me bij geef me kracht om door te komen deze nacht laat me dromen […]

20
jan

Vriendschap

Ik kan niet veel meer doen dan een luisterend oor voor je zijn en zo af en toe een virtuele zoen ik kan niet veel meer voor je betekenen maar op mijn vertrouwen en discretie kun je rekenen Ik hoef niet te weten wie je bent waar je woont en wat je doet maar stort […]

16
jan

Dichter in de mist

Lichten vervagen een oneindig niets ligt voor me mijn weg is onbekend ik tast in het duister adem een doodse sfeer in een sluier van mist spookachtige grijze massa belemmerd mijn zichtveld in t’grauwe dal verdwijn ik, dichter in de mist

11
jan

Gebroken

Daar zit ik dan heel alleen verward, gebroken er gaat zoveel door me heen waarom heb je me laten gaan ik kan het niet begrijpen wat heb ik misdaan vroeg ik soms teveel van jou ik kan alleen maar gissen maar weet dat ik echt van je hou ik wil je niet uit mijn gedachten […]

© 2024 Gedichten van Albertine | Entries (RSS) and Comments (RSS)

Design by Web4 Sudoku - Powered By Wordpress