Soms zijn er van die momenten dat je je eenzaam voelt gedachten malen door je hoofd je voelt je leeg en lusteloos een traan rolt langzaam naar benee het besef van gemis trekt door je heen even niet op deze wereld in gedachten reis ik met jou mee
Als je lacht gaat er een stroom van warmte door mij heen voel ik me even niet alleen een lach die nooit verveeld mijn hart en ziel zachtjes streelt mijn hoofd leeg maakt en voor even al mijn wonden heelt
Kort van stof direct ieder woord oprecht sociaal, begaan met beide voeten op de grond staan loopt met gevoelens niet te koop traditie getrouw duizendpoot zit niet verlegen om een kus dit is ten voeten uit mijn oudste zus
Fluweel zacht warm het dieprode statig de steel ondanks de doornen een enkel blad zo hier en daar een stralende lach dat is mijn moeder een roos voor elke dag voor het leven dat u mij ooit gaf
Lief klein meisje zacht en rein gevochten voor je leven wat doet het pijn om je af te moeten geven we hopen dat je samen met je zusje voor altijd gelukkig mag zijn…..
Vanmorgen had ik pech reed met een slakkegangetje over de weg zonder gordel, hond op schoot toen zag ik ‘m staan schrok ik me bijna dood het was te laat om me aan te passen dus besloot ik maar door te gassen met mijn blik op het spiegeltje gericht dacht ik dat zijn aandacht niet […]
© 2024 Gedichten van Albertine | Entries (RSS) and Comments (RSS)
Design by Web4 Sudoku - Powered By Wordpress
