Gedichten van Albertine

Eenzaam en alleen zit een meisje verlaten aan het water op een steen gedachten malen met voorbedachte rade ging ze op pad ze is gaan dwalen ver weg van de stad haar kin rustend in haar handen ze heeft het wel gehad ze wil niet meer de zin van het leven betekend niets meer tranen […]

Als ik een vogeltje zou zijn dan zong ik het hoogste lied en vloog heel hoog in de lucht tot aan de wolken en weer terug dan nam ik mee tijdens mijn vlucht een rode roos speciaal voor jou om je te laten zien mijn vriend dat ik voor altijd van jou hou…..

Als ik een nietig bloempje was zou jij mij dan plukken onopvallend tussen het hoge gras zou jij voor mij bukken zou je mij jouw aandacht schenken voorzichtig mijn stengeltje breken zonder het te krenken mij bewonderen alsof ik zou zijn de krachtigste bloem op aarde mooi en prachtig van lijn laat jij mij dan […]

Schouder een arm of een kus ben er voor je vriendschap

Op m’n linkerzij en weer terug m’n rechterzijde op m’n rug mijn handen onder mijn hoofd gestoken doelloos staren voel me gebroken wat is er met me aan de hand ik wil zo graag naar dromenland al weken wil het maar niet lukken verlang er zo naar om weer eens goed te tukken kijk op […]

Laat je niet verleiden tot het zwarte zet af dat masker, geef je bloot want dag na dag jezelf verstoppen dat wordt nog eens een keer je dood wees niet bang, je mag jezelf zijn je bent het waard, ook al denk je van niet breng de zon weer in je leven ze schijnt volop, […]

Silhouetten in het maanlicht hand in hand, twee zielen stil in gedachten verzonken verlicht door zacht okergeel starend naar de sterren samen…. maar toch alleen in een dromerige sluier van waarheden vallen in het schijnsel van de schijn dromen van verlangen uiteen…

Ik ben wie ik ben ik doe wat ik doe ik leef zoals ik leef en geef zoveel ik kan Ik loop niet in de maat ik hoor niet bij de meute ik ben niet kwaad maar ik kan wel beter Ik maak geregeld fouten ik ben soms te naïef ik houd niet van ruzie […]

Moe en zo vol zorgen kou teistert je hart onrust vandaag en morgen onzeker en verward jezelf niet kunnen geven eenzaam door de dag machteloos, overleven tranen nader dan een lach Je hoofd tegen mijn borst zacht streel ik je haar heel even, zonder woorden zomaar een klein gebaar het geven van een schouder het […]