Gedichten van Albertine

13
feb

Buddy

De eerste 7 jaren
is je niet veel bespaart gebleven
een onrustig leven
vaak moest je in de schuur
eenzaam en onbegrepen
bracht je daar door menig uur
tot aan de grote ommekeer
jij kwam in huis bij Corinne en Jan
je leventje werd eindelijk stabiel
en wist niet wat je overkwam
liefde, warmte en veel aandacht
heerlijke wandelingen in het park
het geleden leed werd daardoor verzacht
je mocht zijn wat je altijd al had moeten zijn
gewoon hond, een kleine vrolijke kwispelkont
met een gebruiksaanwijzing weliswaar
maar daar prikten je baasjes doorheen
jullie hadden met goed met elkaar
ruim 5 jaar mocht je jezelf zijn
eigengereid en dapper
ging je de toekomst tegemoet
niet helemaal gezond
maar wel vol goede moed
onverwacht is nu het einde gekomen
je longetjes waren op, het ging niet meer
het is zo verdrietig om jou te moeten missen
zo lief en klein, maar zo dapper en stoer
we zullen je nooit uit onze gedachten wissen
rust nu maar zacht, lieve kleine vent
speel maar fijn met je vriendjes hierboven
daar waar je voor altijd veilig bent

R.I.P. Buddy

Buddy

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

© 2025 Gedichten van Albertine | Entries (RSS) and Comments (RSS)

Design by Web4 Sudoku - Powered By Wordpress