12
okt
okt
De eenzame paddenstoel
Een paddenstoeltje
rood en klein
met witte stipjes
o zo fijn
stond eenzaam
in het grote bos
omringd door
eikels en wat mos
Er kwam opeens
een hondje aan
die met zijn poot
omhoog ging staan
de paddenstoel riep
verschrikt nee !
besproei mij daar
alsjeblieft niet mee
Het hondje nam
van schrik de benen
de paddenstoel
begon te wenen
en toen ineens
sprak een stem zacht
je bent veel mooier
wanneer je lacht
De paddenstoel
keek toen opzij
en zag een elfje
op een kei
bedoeld u mij ?
vroeg ze onzeker
het elfje antwoordde
zacht, jazeker …
Droog je traantjes
nu maar gauw
want morgenvroeg
voor dag en dauw
vlieg ik met mijn
toverstaf, naar de
mooiste paddenstoel
die op mij wacht
