Gedichten van Albertine

27
nov

In zichzelf gekeerd

Eenzaam en alleen
zijn hoofd vol muizenissen
laten hem niet met rust
wat zou hij ze graag even missen

Elke dag hetzelfde
iedere minuut, ieder uur
overdenkt hij zijn verleden
om zich heen gebouwd een muur

Hij kijkt om zich heen
naar de puinhoop in zijn leven
een triestige aanblik
meer is hem niet gegeven

Heeft het er zelf naar gemaakt
zou willen dat hij het terug kon draaien
maar spijt komt te laat
hij moet er zelf voor opdraaien

Vrienden wil hij niet
misschien durft hij het niet aan
verstikt liever in zijn verdriet
dan een confrontatie aan te moeten gaan

Zo blijft hij eenzaam en alleen
altijd druk in zijn hoofd
zijn hart doet pijn
het had zo anders kunnen zijn

1196551863nspijt.jpg

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

© 2025 Gedichten van Albertine | Entries (RSS) and Comments (RSS)

Design by Web4 Sudoku - Powered By Wordpress