Gedichten van Albertine

28
nov

Zoen

Vanmorgenvroeg
zat ik nog steeds in de kroeg
heel spontaan
stootte hij me aan
en zei, hey jou ken ik
ik zei, ja, die ken ik
en opeens toen
gaf hij mij een zoen
zomaar op mijn wang
alsof hij me kende
al heel lang
verrast keek ik opzij
en voor ik het in de gaten had
terwijl ik met mijn stoel zat te wippen
plantte hij onverwacht
een zoen op mijn lippen
een onthutst gevoel
ik herstelde weer
en zei toen zwoel
heb je er nog meer

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

© 2025 Gedichten van Albertine | Entries (RSS) and Comments (RSS)

Design by Web4 Sudoku - Powered By Wordpress