Gedichten van Albertine

28
nov

Hetzelfde ritueel

De wekker loopt af
zonder na te denken
doet hij zijn ding
elke dag hetzelfde ritueel

Smeert snel zijn brood
klapt ‘m dubbel
opschieten
anders komt hij in tijdnood

Met grote passen
bewandeld hij de straten
heeft niet eens in de gaten
dat hij vergeten is om te plassen

Dan ineens voelt hij de drang
schiet een steegje in
en ontlaad zich dan
zucht, wat een verademing

Zo komt hij toch nog op tijd aan
om met frisse tegenzin
aan z’n werk te beginnen
en gaat er tegenaan

Uren kruipen langzaam voorbij
maar ach…
wat moet je anders doen de hele dag
maar hij is toch blij als hij weer naar buiten mag

Het zit er weer op
de plicht is voldaan
het zonnetje lacht hem vrolijk toe
maar hij is futloos en moe

Want als hij komt weer thuis
zit er niemand te wachten op hem in zijn huis
geen zoen of hoe was je dag
hij is blij als hij weer slapen gaan mag

Dan gaat de volgende morgen weer de wekker
hij staat weer op en doet zijn ding
de plicht roept weer, maar
ondertussen baalt hij als een stekker

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

© 2025 Gedichten van Albertine | Entries (RSS) and Comments (RSS)

Design by Web4 Sudoku - Powered By Wordpress