30
nov
nov
Ochtendmist
De ochtendmist beneemt mij het zicht verdoezelen tranen in mijn gezicht tranen die niemand ziet omdat de mist het niet toelaat het zijn geen tranen van verdriet maar van koude in mijn gelaat Voorzichtig baan ik me een weg op de tast voetje voor voetje het is iets wat ik naast me neerleg want in gedachten zie ik dat lieve snoetje Dat het doel is van mijn tocht waarvoor ik duisternis doorsta want ach, wat betekend dat beetje vocht in vergelijking met dat waar ik voor ga Ik weet dat ergens in die mist iemand staat die op mij wacht dus het belemmeren van mijn zicht doet mij niets, want ik weet dat hij mij straks toelacht
