nov
Jongen van de straat
Ik vraag me af met regelmaat
hoe het jou werkelijk vergaat
in gedachten zie ik je dan lopen
op pad om in je stamkroeg
een biertje te gaan kopen
daar zit je dan met iedereen
om je heen, maar toch ben je alleen
in gedachten verzonken
met voor je neus een glas bier
om je heen wordt gelachen en geklonken
rustig neem je het in je op
en bedenkt, dit wordt vast weer een flop
je vraagt je af, wat doe ik hier
en neemt dan gauw een slok van je bier
nietszeggend is je blik
je verafschuwt je eigen ik
je besteld er nog maar een
langzaam geraak je al een beetje heen
de roes doet je goed
even krijg je weer een beetje moed
er wordt je zelfs een drankje aangereikt
even het gevoel dat alles toch wat zonniger lijkt
je raakt zelfs aan de praat
men vraagt beleefd hoe het met je gaat
dan ineens keert weer het tij
je bent gekwetst, nee niet meer blij
ruggen keren je weer toe
je voelt je een niets en zo vreselijk moe
dan bestel je nog een glas
drinkt het leeg en pakt je jas
mompelend zeg je gedag
en vertrekt naar je stekje
waar dat dan ook wezen mag
je intrigeert me en inspireert me
bij het schrijven van dit gedicht
in gedachten geef ik je een kus op je gezicht
ik denk dat er achter de tranen die je huilt
diep in je hart, een heel mooi mens schuilt
