dec
Verdriet
Sneeuwvlokjes dwarrelen gemoedelijk naar benee
de wereld verandert in een laag dons
alles lijkt zo lieflijk en tevree
maar het is schone schijn voor ons
De vlokjes hebben even geen betekenis
de wereld lijkt ineens zwart en grauw
even niets wat belangrijk is
m’n hart krijgt een gemene knauw
Jij die zo belangrijk bent
je hebt ons plots verlaten
jij die ik al mijn hele leven ken
ons verbijsterd achtergelaten
Ik zit in het niets te turen
het is niet te bevatten
m’n hoofd draait overuren
het besef is moeilijk in te schatten
Maar de werkelijkheid is hard
een moeilijke beleving
je zit verankerd in mijn hart
dankbaar voor wat ik van jou ontving
De ketting is verbroken
een belangrijke schakel was jij
woorden blijven onbesproken
herinneringen onuitwisbaar diep in mij
