Dierennieuws
Rakker mag blijven leven !
11 december 2007
Mijn vrouwtje is aan de lijn en praat met Jack van Stichting Pup in Nood te Amsterdam. Ik hoor dat ze zegt dat ze van mij af wil omdat ik niet meer voldoe als dekreutje, ik te oud ben om teefjes te dekken. En dat terwijl ik al die jaren ben gebruikt om voor nakomelingetjes te zorgen die door haar verkocht werden. Door mij kon zij een luxe leventje leiden. Mijn vriendinnetje Beertje die al 4 maanden bij Pup in Nood zit en ook weg moest omdat de pups die zij baarde dood gingen (zie hiervoor verslag op de website www.pupinnood.nl ).
Maar het gaat niet meer ik ben te oud, ik moet weg maar met een beetje geluk mag ik naar Pup in Nood. Ik verheug me al om mijn meisje Beertje weer te zien, zij is gebruikt als fokteefje.
Ik hoop dat er bij Pup in Nood voor mij een plekje vrij is, is dat niet zo dan laat mijn vrouwtje mij inslapen. Ik ben pas 7 jaar oud en kan nog wel een paar jaartjes mee. Ik ben toch geen ding dat je zomaar weggooit!
Ik heb ook een hartje dat klopt en in mijn adertjes stroomt ook rood bloed, ik ben toch ook een levend wezentje.
Even horen wat ze verder zegt terwijl ik luister merk ik dat er een goed bericht aankomt HOERA! HOERA! ik mag naar Pup in Nood! Jack komt mij persoonlijk halen met de Puppielance, de nacht duurt lang maar eindelijk is het zover.
Ik mag blijven leven ik ga niet dood.
Dan komt op 12 december om 11.30 uur een Dierenambulance voorrijden met Jack erin. Jack schrikt hij is lijkbleek, och manneke wat zie jij eruit, de tranen staan hem in de ogen. Niet huilen Jack ik ben zo blij dat ik nog mag leven en niet hoef in te slapen.
Ik kan nu spelen met mijn vriendinnetje Beertje en al die andere hondjes die bij jou zijn, eindelijk mag ik hond zijn. Ja zegt Jack nu mag je met mij mee maar eerst gaan we even naar de trimster want het is noodzakelijk om even alle stront uit je vacht te wassen en je voor Carla wat toonbaarder te maken.
Inmiddels ben ik gewassen en geknipt, ik ruik nu weer lekker en nu snel naar de Haarlemmerweg naar Carla en de andere hondjes want je weet maar nooit.
Waarom gaan mensen toch zo met dieren om. Ik moet ook nog naar de dierenarts maar daar wacht Jack nog even mee, ik moet eerst aansterken.
De enting in mijn boekje klopt ook al niet, het is een paspoort van een ander hondje. Mijn gebit is in zeer slechte staat.
Ik ben zo blij dat er voor mij een goede afloop is en waarschijnlijk ook een goede kerst. Maar voor vele andere hondjes loopt het niet zo goed af.
Wanneer worden wij ook als een volwaardig levend wezen beschouwd en niet als een ding. Wij hebben dan wel geen handjes en voeten maar wel 4 pootjes, we zijn zeker de moeite waard! We hebben ook gevoel, we zijn niet alleen maar fokmachines! Ik ben blij dat ik het getroffen heb, maar vele soortgenootjes zitten nog in erbarmelijke omstandigheden te rotten in hun eigen behoefte, dat maakt me triest, wanneer komt er nu eens eindelijk een einde aan deze walgelijke praktijken waarin de mens alleen maar rijk willen worden over onze ruggen, mensen zonder geweten, zonder gevoel. Ik hoop dat mijn verhaal jullie ogen opent, ik vraag me af wie hier nu het beest is!
Pootjes van Rakker