Gedichten van Albertine

Rouwen

is eenzaam

pijn

voelen

heel diep

machteloos zoeken

huilen

intens verdriet

praten

accepteren

leren omgaan

met het gemis

als diegene

die je liefhebt

er ineens

niet meer is

Er zijn mensen die keihard uithalen
omdat jouw gezicht ze niet aanstaat
of om gewoon te schofferen
woorden verdraaien
omdat het kan
macht te willen voelen
en zich daarmee te voeden
zich mooi voordoen
naar mensen die ze nodig hebben
die ze kunnen gebruiken
om hun vinger kunnen winden
enkel voor eigen belangen
zonder blikken of blozen
met gladde praatjes
de beste vriend uithangen
om de ander de grond in boren
onbeschaamd, gevoelloos
treiterend uitdagen
alles om je te raken
gewetenloos
de vermoorde onschuld spelen

Soms lijkt alles moeilijk

zwarter dan de nacht

je voelt je leeg van binnen

meer tranen dan een lach

Verstikt door boosheid

en verdriet

verloren

je ziet het even allemaal niet

Een deel van een groot geheel

maar o zo klein en nietig

het liefst zou je er even niet zijn

je voelt je te verdrietig

Maar binnenkort wordt het weer licht

zullen wolken verdwijnen

en zullen liefdevolle armen

jouw hartje weer verwarmen

Dus neem je tijd

zolang het moet

en vertrouw erop

het komt echt weer goed

Zo fijn

en bijzonder

je daalde in mij neer

koos voor mij

onverwachts

en maakte me even blij

Maar wat heb ik te geven

in mijn op dit moment

zo rommelige leven

alles staat op z’n kop

gebrek aan ruimte

en vastigheid

laten me dwalen door de tijd

zette me aan het denken

ik mag niet egoïstisch zijn

want wat kan ik je schenken

Ik wilde je zo graag

maar in een andere tijd

in een tijd van liefde

regelmaat en stabiliteit

dat kon ik je nu niet geven

daarom moest ik je laten gaan

het spijt me

mijn hart huilt…

Tekening Rosalien Nales

Think of me

and i’ll be there

i touch your skin

and blow you’re hair

every time you need me

trust

and you will see

De onwerkelijke werkelijkheid

het gevoel dat je er elk moment kunt zijn

dat de telefoon gaat

om even bij te kletsen

maar het is schone schijn

Je stem nooit meer te horen

blijft vreemd en een gemis

omdat je er altijd was

of er nu wel of niet iets is

onwerkelijke werkelijkheid

de keiharde realiteit

Langzaam verlies ik alle grip

grijp ik wanhopig om me heen

zoekend naar enig houvast

een sprankje hoop

om je niet te verliezen

mijn verstand wint

het van mijn hart

mijn bang bang hart

starend in het donker

verdwaal ik in loze leegte

vermoeid handel ik

als verdoofd

in jouw belang

–

Dapper lief paard

zo moegestreden

je bent me alles waard

bij jou kon ik zijn

op jou kon ik bouwen

kon ik huilen en lachen

kon ik vertrouwen

onbeschrijfelijk dierbaar

twee in een

verloren zonder jou

verscheurd

blijf ik achter

alleen

Vlindertje zoet

lieflijk en teer

breng me een groet

uit hogere sferen

strijk op me neer

als een kus

vederlicht

heel even

knus

Zorgvuldig meng ik kleuren

op een nieuw paneel

om elke dag op te fleuren

met mijn penseel

Soms zijn ze donker

en wat hard

maar meestal warm

de kleur van mijn hart

Goudgeel van het koren

groen van vers gras

diep rood van een roos

een kleurrijk canvas

Ik volg met mijn ogen

de sierlijke bogen

verbonden met elkaar

Gelukkig Nieuwjaar

Kleine dappere Ukkepuk

de laatste van ons oude roedeltje

jij, Rocky en Toy waren een 3eenheid

altijd lief met elkaar

vrolijk en blij

ook in je nieuwe roedel

had jij jouw plek

niemand hield jou voor de gek

je was een hondje met een koppie

maar bovenal een heerlijk droppie

je maakte duidelijk wat je wilde

in je eigen Ukkietaal

Ukkie-talk noemde Eva het

nu moet ik je laten gaan

maar in mijn hart blijf je altijd bestaan

Love you xxx

1 april 2019

[img]https://picturepush.com/public/16307537[/img]

Als de zon aan kracht verliest

Golven langzaam breken

Wind verandert in een bries

Jaren worden weken

Als helderblauw in grijs vervaagt

Spraak niet meer kan spreken

Een vogel zijn zang verliest

Verandert heden in verleden

Schilderij gemaakt door Rosalien

14-08-2017

Lieve Candy

Vandaag alweer 2 jaar geleden
dat ik je moest laten gaan
dat ik onverwacht in korte tijd
een beslissing moest nemen
over jouw bestaan
Allerlei gedachten gierden door mijn hoofd
terwijl ik in de wachtkamer zat
met jou op mijn schoot
dapper meisje, wat moeilijk was dat
het was al wat je mankeerde
dat uiteindelijk de doorslag gaf
de kans dat je een operatie zou overleven
was klein en als je het zou redden
zou de kwaliteit van leven
voor jou dan nog van waarde zijn
allemaal twijfels lieve schat
ook jij zit voor altijd in mijn hart xxx

13-08-2017

Lieve Rocky

Wat mis ik je toch, m’n allerliefste Rock
we kenden elkaar ook al zo lang
Elke dag ben je in mijn gedachten
tranen biggelen langs mijn wang
je laat zo’n leegte achter….
Vandaag zou jouw verjaardag zijn
je niet meer te kunnen knuffelen
doet me pijn
Waarom zijn jullie hondjes 
maar zo kort in ons leven
ik zou er heel wat voor willen geven
om je nog een keer te mogen zien
je warme vachtje te mogen voelen
en je zachtjes te kroelen
in jouw lieve oogjes te mogen kijken
ja dat zou me wel wat lijken
helaas is dat voorbij
lijfelijk ben je niet meer bij mij
maar in mijn hart lieve vent
ben jij altijd xxx

In moeilijke tijden
sluiten echte vrienden
hun ogen niet
ze zijn er voor je
elke dag weer
slepen je er doorheen
een hart onder de riem
een bemoedigend woord
voelt waardevol
en doet zo goed
als je het even niet ziet zitten
geeft een klein gebaar
je weer kracht en moed

13-08-2003 — 10-12-2016

Lieve Rocky,

Het besef kostte tijd
langzaam dringt het tot me door
ik ben je echt kwijt…
Wat was je toch een droppie
met je lieve onschuldige koppie
Jouw oogjes..altijd volgden ze mij
je ontroerde me, maakte me blij
nooit was ik overbodig
een arm om je heen, had je zo nodig
Mijn lieve kwetsbare vent
wat ben ik dankbaar dat ik jou heb gekend
Nu moeten we door zonder jou
maar met veel dierbare herinneringen
ik mis je lieve Rockeman
en hou van jou xxx

Voel intens
beleef en leef
waai de wind
en golf de zee

Pluk de dag
droom in kleur
geloof de hoop
en zoet de geur

Glim de lach
lief de aarde
warm de zon
besef de waarde

En dan is het voorbij
je leven is geleefd
we hebben mooie tijden
en ook mindere beleefd

Langzaamaan vervaagde
het vertrouwde … en alles
waar we ooit aan bouwden
het was een oneerlijke strijd
helaas onomkeerbaar
jou machteloos te zien lijden
was onze diepste pijn
maar zonder jou
zal het nooit meer hetzelfde zijn

We hebben ons er in berust
levenswaardig was jouw leven niet meer
ons hart is getroffen
maar je hebt nu eindelijk rust

Chaos in mijn hoofd
emoties lopen over
machteloosheid
de weg kwijt totaal

Verdrietige tranen
golven in onrust
diepe schreeuwen
van eenzame pijn

Verwarring
sterke gevoelens van
intens missen,
geborgenheid.. houvast

Spil van mijn leven
zon achter de wolken
mijn veilige haven
is langzaam van mij weggedreven…

14 augustus 2015

Lieve Candy,

De eerste helft van je leven was een grote ellende
liefde, genegenheid was iets dat je niet kende
heel langzaam won je het vertrouwen
en durfde je op ons te bouwen
je genoot van de wandelingen en de rust
en kreeg stilletjes aan weer levenslust

Je was bescheiden, dankbaar en blij
menigmaal ontroerde je mij
op je hoede was je altijd
je bleef een lieve maar kwetsbare meid
in de roedel had jij je eigen plek
en volgens mij vond je dat … te gek

Ik vind het nog steeds moeilijk om te accepteren
dat je zo plotseling bent heen gegaan
maar de tijd zal het leren
om er beter mee om te gaan
ik mis je elke dag, in gedachten blijf je bij me
en zie ik je vrolijke lach….

Ik hoop dat je ergens bent, waar je alleen nog maar liefde kent

Lieve Can, hopelijk zien wij elkaar ooit weer…… miss you, love you

Een grijze mist betrekt mijn hoofd
wanhopig op zoek naar het bekende
ik tast… maar struikel menig keer
verward…. alsof ik ben beroofd

Waar is het pad waar ik op bouwde
mijn levensweg lijkt zo vervaagd
pak alsjeblieft mijn hand en leidt me
terug naar het veilige vertrouwde

Heel soms trekt de mist wat op
en zie ik de zon weer schijnen
maar voordat ik weet waar ik zijn moet
zie ik het lichtpuntje langzaam verdwijnen

Waar zijn de woorden toch gebleven
en wie is toch die man…
hoorde jij altijd al in mijn leven
ken je mij…. wie ben ik dan…

In de steek gelaten
maar ik huil niet
Elke dag een lach
het raakt me niet
Verlaten
ik voel geen verdriet

of toch….

De vredevlag
wappert
speels in de wind
dankbaar
in vrijheid

Oogjes als robijntjes
piepkleine vingertjes
zo lief en fijntjes
je roze rimpelhuidje zo zacht
op je lippen de liefste glimlach

Soms lijkt de wereld stil te staan
en breken er moeilijke tijden aan
muizenissen in je hoofd
onwerkelijkheid, door verdriet verdoofd
een hartenkreet ……. waarom ?
hier vroeg toch niemand om…
Het raakt je zo intens
je voelt je een nietig mens
machteloos gevoel van pijn
stuurloos kan het leven zijn..

Er was eens een beertje
een klein harig heertje
hij kwam bij een plantsoen
en zag een mooie bloem

Er liep een prachtige dame
een hele aangename
het beertje dacht na 1 tel
en bukte toen snel

Met de bloem in zijn hand
boog hij galant
de dame nam de bloem aan van het heertje
en vroeg blozend, zie ik u nog een keertje…?

Een kus, een knuf, dag…tot gauw
kom veilig aan, ik hou van jou
geniet van wat je ook gaat doen
een laatste zwaai, nog vlug een handzoen

Afschuwelijk nieuws overvalt je kil
ineens staat de wereld stil
ongeloof, immens verdriet
verbijstering…..nee dit kan toch niet..

Angst, in shock, woede, verdriet
een boze droom, dit strookt niet
m’n hart slaat over, intense pijn
nooit zal het meer hetzelfde zijn

Tranen op mijn wangen
van verdriet en verlangen
je nooit meer ruiken of zien
omgekomen met vlucht MH 17

Een warrige emotionele molen
gedachten draaien stuurloos rond
donker, onrust diep van binnen
gevoelens niets tegen te beginnen

Onbegrepen, gedachten zwart/wit
vrolijk-bang, boos-blij
niets wat er tussenin zit
gevoel van wanhoop overvalt mij

Laat me met rust, hou van me !
geef om me, rot op !
leegte, angst, verdriet
maar niemand die het ziet

Drukte in mijn hoofd
intens verlangen naar rust
zo gaat het een poosje goed
maar dan verlies ik weer de moed

Vechten voor de toekomst
niet op willen geven, ik mag er zijn
ook al moet ik leven met een
persoonlijkheidsstoornis genaamd

…………..Borderline…………..

29-04-2003——19-04-2012

Veilig in mama’s buik
je bent een klein wonder
nog heel teer en pril, maar
geliefd en zo bijzonder